نکاتی در ارتباط با رژ لب که باید بدانید

هنگام انتخاب رژ لب به رنگ لبتان نگاه کنید و همرنگ با آن یا 1 یا 2 درجه تیره تر را امتحان کنید. همیشه رژ را روی لب پایینتان امتحان کنید . اگر تمایلی به امتحان آن بر روی لب ندارید هرگز آن را روی پوست دست امتحان نکنید و بهترین قسمت دست که شباهت زیادی به رنگ لب دارد سر انگشتان است. در نور طبیعی رنگ رژ را روی لبتان ببینید و هرگز 2 رنگ را روی هم امتحان نکنید.

انتخاب رژلب

اگر شما جز افرادی هستید که پوست سفید یا روشنی دارید رژ به رنگ صورتی روشن ، صدفی ، بژ یا کالباسی مناسب شما است. اگر رنگ پوستتان سرد است ، گوشتی یا موکا به شما می آید. برای پوست های با رنگ گرم صورتی رنگ پریده یا گوشتی مایل به هلویی مناسب تر است.

برای پوست های مختلط رنگ صورتی و بنفش همراه سایه ای مسی یا برنز مناسب است. اگر پوست برنزه و گندمی دارید ، هرگز رژ لب قهوه ای یا بنفش استفاده نکنید برای شما رژ لب هایی که تناژ نارنجی دارند بهترند. با رژ صدفی یا صورتی هم زیبا می شوید. اگر پوستی تیره دارید رنگ قهوه ای ، بنفش ، فندقی ، کاراملی و شرابی مناسب است. اگر پوست سردی دارید بیشتر شرابی یا یاقوتی را امتحان کنید.

آیا باید رنگ رژ با رنگ مو هماهنگ باشد ؟

در صورتی که رنگ موی شما بلوند طبیعی است و رنگ پوست پریده ای دارید بهتر است از رژلب هایی به رنگ هلویی یا گیلاسی استفاده کنید ولی اگر رنگ پریده نیستید می توانید از قرمز تیره یا بنفش پر رنگ هم استفاده کنید.

امروزه اکثر خانم ها موهایشان را رنگ می کنند و اغلب آنهایی که موی بلوند یا مش روشن دارند رنگ موی طبیعی شان تیره است. بنابراین بهتر است به جای هماهنگ کردن رژ با رنگ موی طبیعی ، رژ را با رنگ لباس هماهنگ کنید اما هرگز رژی دقیقا همرنگ لباستان انتخاب نکنید تنها مهم این است که در یک تون رنگی باشد و این را بدانید که نباید آرایش چشم غلیظ و رژ تند داشته باشید.

آیا با افزایش سن رنگ رژ لب هم تغییر می کند؟

دهان و لب ها با افزایش سن پیر می شوند و این پدیده طبیعی است. مسلما از رنگی که در 20 سالگی برای رژلب استفاده می کردید نمی توانید در 60 سالگی هم استفاده کنید . همچنین با افزایش سن پوست تیره تر می شود و درخشش خود را  از دست می دهد و پوست لب هم رنگ پریده می شود و سرخی و شادابی خود را از دست می دهد. شاید تا قبل از 50 سالگی استفاده از برق لب ایده خوبی باشد اما بعد از این سن هرگز از برق لب استفاده نکنید. برای جلوگیری از نمایان شدن چروک های دور لب بهتر است از رژ لب های مات و خشک استفاده نکنید . رژ لب های چرب که بافت خامه ای دارند برای این سن مناسب تر هستند.

رژ لب مایع بخرید یا براق؟

اگر لب های باریکی دارید رژ لب مات انتخاب نکنید. در این شرایط صورت شما کدر و کسل کننده می شود. بهتر است از رژ لب های براق استفاده کنید که نور را باز می تاباند. در صورتی که لب های بزرگ و برجسته ای دارید بهتر است از رژ لب مات استفاده کنید.

رژ لب ها از چه موادی ساخته می شود؟

گرچه میزان به کار گیری هریک از این موادها در ساخت رژ لب متفاوت است اما مواد اصلی تشکیل دهنده انواع رژ لب ها عبارتند از:

موم :

موم به دلیل حالت پذیری زیادی که دارد به عنوان عنصری شکل دهنده در رژهای لب مورد استفاده قرار میگیرد. ترکیبی از سه موم زنبورعسل ، موم گیاه کندلیلا و موم کارنابا که از برگ های نخل برزیلی گرفته می شود را می توان در رژهای لب یافت.

روغن:

روغن کرچک ، روغن نباتی ، لانولین و روغن معدنی در تهیه رژ لب ها استفاده می شوند. همچنین کره کاکائو نیز از اجزای تشکیل دهنده رژها می باشد. موم و روغن از مهم ترین اجزای تشکیل دهنده رژ لب ها هستند.

مواد سمی موجود در برخی از رژ لب ها :

سرب :

عوارض سرب در صورت استفاده غیرمجاز این ماده سمی در ترکیب رژلب و خورده شدن آن شامل ناباروری ، کم خوبی ، عقب ماندگی ذهنی و سرطان می شود.

قطران زغال سنگ:

به عنوان رنگدانه برای رنگ آمیزی رژهای قرمز استفاده می شود. این مخلوط سمی در صورتی بلع باعث تهوع ، سردرد و سوزش پوست می شود.

رنگ های دریاچه ای :

استفاده از رنگ های محلول در آب دریاچه ها بسیار سمی و سرطان زا هستند که باعث تحریک پوست و ایجاد سرطان های پوستی می شوند.

خوشبو کننده ها :

این نوع عطرها به دلیل دارا بودن ترکیبات شیمیایی می توانند التهاب ، خشکی و ترک خوردگی لب ها را باعث شوند. بر اساس آمار جمع آوری شده ، زنان در طول زندگی خود حدودا 2 کیلوگرم رژلب را میبلعند که خطر ابتلا به سرطان های ریه و سینه را در زنان به طرز چشمگیری افزایش می دهد.

ماده خطر ناک پارابن:

روی برچسب رژ لب را نگاه کنید و به دنبال هر عبارتی باشید که در آن واژه پارابن وجود دارد. این ماده شیمیایی می تواند فعالیت های غددی را کمی مختل کند یعنی به عبارت ساده تر می تواند وضعیت هورمون ها را در بدن شما بر هم زند.این ماده به طور وسیعی در مواد آرایشی استفاده می شود و در واقع یک ماده نگهدارنده است که از رشد میکروب ها جلوگیری می کند. این ماده همچنین در ریمل ، کرم های صورت ، ضدآفتاب ها و ... وجود دارد.

ماده خطرناک سورفاکتانت :

از مواد رایجی که در بعضی محصول ها یافت می شود می توان به ماده ای اشاره کرد که به ویژه در محصولات حاوی سورفاکتانت یافت می شود و از طریق پوست و تنفس قابل جذب بوده و گفته می شود علاوه بر خشکی و التهاب پوست و مخاط ها ، در صورت مصرف زیاد آثار سرطان زایی نیز دارد. ایزوپروپیل الکل و الکل های مشابه که به وفور در این محصول یافت می شود می تواند باعث خشکی ، التهاب و درماتیت آلرژیک و چروک خوردگی سریع تر پوست شود.