همه چیز در ارتباط با کاشت مژه و اکستنشن مژه

همه ما میدانیم که مژه‌ها ساختار اساسی به لحاظ زیبایی و عملکرد در چشم‌ها و صورت دارا هستند. مژه‌ها از طرفی از چشم‌ها در مقابل گردوغبار محافظت می‌کنند و همچنین با پررنگ کردن خط چشم‌ها زیبایی و جوانی بیشتری به چشم‌ها می‌بخشند. کم بودن تراکم، طول و قطر مو در مژه‌ها باعث می‌شود که آن‌ها کم‌پشت به نظر برسند. این مشکل به دلایل مختلفی ایجاد می‌شود. داشتن مژه‌های بلند و زیبا نقش بسیار مهمی در زیبایی خانم‌ها بازی می‌کند.

کاشت مژه‌های طبیعی که می‌توانند به‌صورت دائمی و موقت باشند توسط پزشکان و متخصصان زیبایی، با عمل جراحی، لیزر و همچنین با روش‌های بدون جراحی انجام می‌شود. مژه‌ها به تقارن صورت و نمایش چهره فرد کمک زیادی می‌کنند. جراحی کاشت یا جراحی‌ترمیمی مژه غالباً می‌تواند مژه‌ها را بازگرداند.

برخی خانم‌ها مژه‌های خود را براثر بیماری، وسواس کندن بیش‌ازحد مژه‌ها یا با آسیب زدن دائمی به آن‌ها در هنگام برداشتن مژه‌های مصنوعی چسبی از دست می‌دهند؛ برخی دیگر هم با مژه‌های کم‌پشت به دنیا می‌آیند و واقعاً آرزوی مژه‌های خیلی پرتری را دارند. کاشت مژه دائمی یک روش درمانی برای افرادی که مژه‌های کم‌پشت دارند یا به هر دلیل مژه آن‌ها ریخته ، می باشد.

کاشت مژه عمل زیبایی ساده‌ای است که در آن تارهای مو در خط مژه توسط پزشکان کاشته می‌شود. کاشت مژه معمولاً برای بیمارانی انجام می‌شود که مژه‌هایشان ریخته یا کم‌پشت، نازک و ضعیف است. متخصص فولیکول‌های مو را از پشت سر یا دیگر بخش‌های بدن می‌گیرد و آنها را یک به یک زیر پلک قرار می‌دهد. متخصص کاشت مژه فولیکول مو را روی یک سر سوزن مخصوص کاشت مژه قرار می‌دهد. این سوزن مسیری را در پلک طی می‌کند و از خط رویش مژه خارج می‌شود.

ریزش مژه در اثر تصادف، حادثه، شیمی درمانی یا جراحی پلک

ریزش دائمی مژه ها زمانی اتفاق می افتد که فولیکول های مو در اطراف پوست پلک به واسطه حادثه، تصادف، سوختگی وعمل های جراحی و درمان های خاص نظیر شیمی درمانی آسیب دیده و ضعیف شوند.که کاشت مژه  میتواند به کمک آید .در ادامه با توضیحات این علل با شما هستیم. خالی شدن مژه یکی از عوارض جانبی عمل گل مژه و پلک است. اغلب افرادی که دچار ریزش مژه شده اند از نفوذ گرد و غبار و خاک به داخل چشمان خود و خارش چشم ها رنج می برند.

علل ریزش مژه

بسیاری از عوامل می‌توانند در افراد مختلف باعث ریزش و از دست دادن مژه‌ها شوند عواملی نظیر بیماری‌ها، استرس و تغذیه نامناسب؛ اما ریزش مژه‌ها نباید طبیعی تلقی شوند؛ بنابراین آگاهی از علت و نیز درمان این مشکل می‌تواند در کاهش استرس ناشی از ابتلا به آن مؤثر باشد.

ریختن مژه‌ها علاوه بر تغییر چهره فرد، برخی راه‌های حفاظت از چشم‌ها را که از زمان تولد وجود داشته، از فرد می‌گیرد. مژه‌ها مانع ورود بسیاری از مواد خارجی نظیر گردوغبار به چشم‌ها می‌شوند. حتماً شما هم‌بارها درد و سوزش ناشی از ورود گردوخاک به چشم‌ها را تجربه کرده‌اید.

بیشترین ناراحتی افراد از ریختن مژه‌ایجاد احساس خجالت و ناراحتی از تغییر چهره است؛ اما لازم است بدانید که ریختن مژه‌ها می‌تواند نشانه برخی مشکلات خفیف تا شدید باشد که به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.

سن

هرچه سن افراد بیشتر شود تعداد مژه‌ها کمتر شده و ریزش بیشتر می‌شود. این مسئله موضوعی کاملاً طبیعی و بیولوژیک است. با افزایش سن موهای تمام بدن شروع به کم شدن و البته تغییر رنگ می‌کنند. این فرایند طبیعی ممکن است برای مژه‌ها نیز مانند سایر موهای بدن اتفاق بیافتد. استفاده از لوازم‌آرایشی دیگران و نیز استفاده مداوم و بیش از چهار ماه از یک ماده آرایشی بهداشتی می‌تواند به ریختن مژه‌ها منجر شود.

عفونت‌ها

در برخی موارد حاد بیماری وجود عفونت در بدن می‌تواند به ورم و التهاب پلک‌ها منجر شود؛ اما فراموش نکنید عفونت و التهاب پلک‌ها یک بیماری شایع مثل سرماخوردگی نیست و بهتر است در صورت وجود عفونت، هرچه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید.

مشکلات پوستی

برخی از بیماری‌ها در مناطق اطراف چشم ایجاد التهاب کرده و التهاب پوست در مناطق نزدیک به چشم‌ها می‌تواند به ریزش مژه‌ها منجر شود. بیماری‌هایی نظیر پسوریازیس، اگزما و نیز درماتیت تماسی می‌تواند منجر به ایجاد جوش و تاول، پوسته‌ پوسته شدن و همچنین خارش متوسط تا شدید گردد. خاراندن مداوم پوست ملتهب، اگرچه احساس آرامش لحظه‌ای به فرد می‌دهد، اما باعث ریختن موهای این نواحی از پوست می‌شود.

حساسیت‌ها

در برخی افراد ایجاد حساسیت‌های مختلف باعث ریزش مژه می‌شود. هر نوع حساسیتی می‌تواند این ریزش را تشدید کند حساسیت به مواد آرایشی می‌تواند در هر دوره‌ای از زندگی ایجاد شود. یکی از علائم آلرژی و حساسیت به مواد آرایشی همین ریزش مژه وابرو است. استفاده از لوازم‌آرایشی دیگران و نیز استفاده مداوم و بیش از چهار ماه از یک ماده آرایشی بهداشتی می‌تواند به ریختن مژه‌ها منجر شود.

در بیشتر مواقع زنان مبتلابه بیماری‌های خودایمنی نظیر لوپوس، قسمتی از مژه‌ها و ابروهای خود را از دست می‌دهند.ازعلائم مشهود بیماری آلوپسی نیز ریختن تمام موهای نواحی صورت است، حتی موهای مژه. ویتیلیگو بیماری پوستی دیگری است که به علت کاهش رنگ‌دانه‌های پوست، قسمت‌هایی از پوست به‌صورت تکه‌تکه سفیدرنگ می‌شود. اگر این بیمار نواحی نزدیک به مژه‌ها را درگیر کند، احتمال ریزش مژه‌ها وجود خواهد داشت.

تغذیه نامناسب

این مورد گاهی می‌تواند علت اصلی کم‌پشت شدن و ریزش مژه‌ها محسوب شود. تغذیه نیز مانند سایر بیماری‌های پوست و مو یک عامل مهم و تأثیرگذار در نظر گرفته می‌شود. علت ریزش مژه‌ها می‌تواند تنها به دلیل تغذیه نامناسب و تضعیف ریشه موها درنتیجه بیماری‌های تغذیه‌ای نظیر بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و … باشد که به‌طور فراگیر بر وضعیت پوست و موی کل بدن تأثیر خواهد گذاشت.

التهاب و ورم پلک‌ها

بیماری است که باعث ایجاد ضایعات فلس مانند در تمام نواحی چشم و پلک‌ها می‌شود. خارش، ورم و حساسیت به نور، مشکلات شایع این بیماری است که می‌تواند به ریختن مژه‌ها نیز منجر شود.

بیماری غده تیروئید

هر نوع اختلال در عملکرد تیروئید می‌تواند منجر به ریزش و کم‌پشتی مژه‌ها شود.کم‌کاری و پرکاری تیروئید می‌تواند بر وضعیت مژه‌ها و پلک‌ها تأثیر گذارد. اگرچه ریختن مژه‌ها علامت متداول و رایج در تمام بیماران مبتلابه پرکاری و کم‌کاری تیروئید نیست، ولی پس از بررسی علت ریزش ابروها و مژه‌ها در بیماران، در بسیاری از موارد علت به مشکلات تیروئیدی فرد مربوط بوده است.

بیماری وسواس مو کندن

در نوعی بیماری روانی فرد به ‌صورت ناخودآگاه موهای ابروی خود را می‌کند. این وسواس که تریکوتیلومانیا نام دارد، در بسیاری از افراد دیده می‌شود و به تمایل بیش‌ازحد و بی‌اختیار کندن موهای سر، موهای ابرو و مژه‌ها منجر خواهد شد. این اختلال یا ارثی بوده و یا از اختلال عملکرد انتقال‌دهنده‌های عصبی مغز ناشی می‌شود.

التهاب لبه پلک‌ها

بیماری التهاب لبه پلک ها نیز در برخی افراد به وجود می­آید که باعث ریزش و کم ‌پشتی مژه ها می شود. در التهاب‌های لبه پلک‌ها که بلفاریت نامیده می‌شود، به دلیل تورم پلک ، مژه‌ها راحت‌تر از معمول کنده‌شده و ریزش آن‌ها تسریع می‌گردد. ولی باید توجه داشت که در این حالت ریزش کامل یک یا چند قسمت از مژه‌ها نا شایع است و فقط به هنگام شستشو و یا مالش پلک‌ها ممکن است تعدادی از مژه‌ها دچار ریزش شوند.

التهاب لبه پلک‌ها می‌تواند ناشی از عفونت، درماتیت سبوره، آلرژی و یا ضربه و دست‌ کاری محل باشد. عفونت‌های ناشی از استافیلوکوک در لبه پلک لازم است سریعاً کنترل و درمان شود، در غیر این صورت اگر التهاب طولانی شود و یا تکرار گردد، احتمال ریزش مژه‌ها وجود دارد. درماتیت سبوره نیز درواقع یک نوع عفونت انگلی در لبه پلک‌ها می باشد و التهاب مشابهی را به‌صورت تورم و پوست‌ ریزی ایجاد می‌کند. این نوع بیماری نیز اگر شدید باشد و به سرعت کنترل نشود، احتمال ریزش مژه وجود خواهد داشت.

بعضی‌اوقات در حالت‌های عفونت شدید باکتریایی (مانند تب مخملک) نیز ریزش و کم‌ پشتی مژه‌ها قابل‌ مشاهده است که البته بعد درمان،بیمار شاهد رویش مجدد مژه ها شاهد خواهد بود . البته عفونت‌های نا شایع‌تری از قبیل سل پوستی یا جذام نیز باعث ریزش‌های خاصی در ابرو و مژه‌ها می‌شوند که در بیماران معدودی قابل‌ بررسی است و جزو علل شایع بیماری محسوب نمی‌شوند. عفونت‌های ویروسی شدید که باعث تب و ضعف عمومی می‌شوند، می‌توانند با ریزش موقت موها ازجمله مژه‌ها همراه شوند که این حالت نیز بعداً قابل‌ برگشت است.

بعضی‌اوقات التهابات لبه پلک‌ها ناشی از بیماری موضعی یا داخلی نیست و صرفاً به علت ضربه و آسیب ازجمله مالش شدید پلک‌ها (درنتیجه خارش مزمن ناحیه) و نیز حساسیت به وسایل آرایشی مختلف ازجمله سایه چشم، خط چشم و به‌ویژه ریمل است. ریمل و خط چشم‌هایی که ضدآب هستند و شستن آن‌ها به‌آسانی صورت نمی‌گیرد، می‌توانند باعث حساسیت تماسی یا آلرژیک شده و التهاب لبه پلک‌ها را به همراه داشته باشند و یا احیاناً موقع شستشو باعث مالش شدید مژه‌ها و پلک‌ها شوند که در هر دو صورت، بیمار با ریزش مژه‌ها مواجه خواهد شد.

ریزش موی سکه‌ای

یکی دیگر از علل شایع ریزش مژه‌ها، ریزش موی سکه‌ای است. در این حالت تمام یا قسمتی از مژه‌ها به‌طور ناگهانی خالی می‌شود. این حالت می‌تواند در ناحیه‌ ابرو و کف سر و … نیز رخ دهد. این حالت یک بیماری ایمنی محسوب می‌شود و با توجه به‌ شدت بیماری، درمان‌های خاصی را می‌طلبد.

علل دیگر

• بیماری‌های داخلی و هورمونی ازجمله کم‌کاری و پرکاری تیروئید. کم‌کاری هیپوفیز و کم‌کاری غده پاراتیروئید نیز در تعداد معدودی از بیماران قابل‌بررسی است.
• مصرف طولانی‌مدت برخی داروها ازجمله داروهای ضدکلسترول، ضد انعقاد خون ، ضد تیروئید، ایندرال، والپروییک اسید. ریزش مژه‌ها به دنبال مصرف کوکائین نیز گزارش‌شده است.
• مسمومیت با داروهایی مانند بیسموت، آرسنیک و مصرف زیادویتامین A در بیمارانی خاص.
• رژیم‌های لاغری بسیار کم‌کالری یا سوءتغذیه
• انواع کم خونی(آنمی) به‌ویژه کم خونی فقر آهن و کم خونی داسی شکل
• بیماری‌های مزمنی مانندآکنه، روزاسه و پسوریازیس در بیمارانی که علائم دیگر بیماری را داشته باشند.
• رادیوتراپی برایتومورهای چشم
• آسیب‌های حرارتی (چه گرما و چه سرما) در ناحیه پلک‌ها و حاشیه پلک‌ها؛ مثل انواع سوختگی و نیز فریز کردن پلک‌ها.
• تتوی لبه پلک‌هاو پشت پلک‌ها با ایجاد عفونت، التهاب مزمن و یا آلرژی به مواد مورداستفاده.
• وضعیت روحی و روانی فرد نیز بسیار مهم بوده و میزان استرس‌های وارده به فرد و نیز نحوه مقابله فرد با استرس‌های محیطی قابل‌بررسی است. برخی از بیماران به‌ویژه نوجوانان به دنبال حالات روحی مانند تنش، افسردگی، ترس، اضطراب و بی‌قراری دچار حالتی به نام تریکوتیلومانیا می‌شوند. در این حالت خود فرد قسمتی از موهای سر، ابرو یا مژه را می‌کند و باعث از بین رفتن آن‌ها می‌شود. برخی از بیماران از این کار خود اطلاع نداشته و یا آن را انکار می‌کنند، لیکن معاینه دقیق توسط پزشک و مشاهده نوع و شکل ریزش، تشخیص را مسجل خواهد کرد. البته انواعی از حالت فوق به‌صورت عادتی و بدون اضطراب و بی‌قراری نیز مشاهده‌شده است.
• تزریقات مکرر سم بوتاکس A برای بیماری فلج یک طرفه صورت
• صدمه ناشی از تصادف، زخم‌های سوختگی و غیره
• بیماری و درمان‌های پزشکی
• ناهنجاری‌های مادرزادی
• عوامل موروثی
• کندن مژه‌ها توسط خود فرد
• روش‌های درمان سرطان مانند پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و جراحی جدا کردن تومور

آماده شدن برای کاشت مژه

متخصص پرونده پزشکی بیمار، شامل سابقه ریزش مو وژنتیک در خانواده و را بررسی می‌کند و معاینه دقیقی را انجام می‌دهد. سپس بیمار نگرانی‌ها و خواسته‌های خود را با جراح در میان می‌گذارد و پزشک نیز درباره نوع بی‌حسی، خطرها و عوارض احتمالی و محل ایجاد برش‌های ضروری توضیح می‌دهد. از توصیه‌های مربوط به آمادگی قبل از کاشت مژه می‌توان به قطع مصرف بعضی داروها، ترک سیگار و آزمایش خون اشاره کرد.

بسیاری از بیماران متقاضی کاشت مژه دچار تریکوتیلومانیا بوده‌اند و باید این وسواس را از حداقل دو سال قبل ترک کرده و درمان شده باشند تا بتوانند این عمل را انجام دهند؛ از آنجایی که درمان اختلال موکنی دشوار است، خطر عود بیماری و دوباره کندن مژه‌ها قبل از دو سال بیشتر می شود. همچنین بیمار باید بتواند چشم‌ها را کاملاً ببندد. قربانیان بعضی سوانح نمی‌توانند پلک‌ها را کاملاً روی هم بگذارند و به همین دلیل امکان عمل پیوند مژه بر روی آنها وجود ندارد، چون ممکن است مژه‌های کاشته شده به چشم آسیب بزند.

سابقه مختصر کاشت­ های مژه

بیش از 90 سال قبل، دکتر فرانک کروسیز یک پزشک آلمانی تکنیک خود را برای ترمیم مژه­های ریخته با برداشت موی فرق سر با یک پانچ کوچک و کاشتن موی دهنده درون پلک با سوزن مخصوص منتشر کرد. در سال 1917 دکتر پ.کناپ پزشک آلمانی یک نوار پیوندی را از ابرو درون حاشیه پلک قرارداد. مقالات منتشرشده از دهه-1930 تا 1950 که عمدتاً ژاپنی بودند، به گسترش تکنیک­های ترمیم مژه ادامه دادند.

در سال 1980، امانوئل ماریت یک عضو جامعه بین‌المللی جراحی‌ترمیم مو تکنیکش را برای کاهش موی دهنده تکی از فرق سر به درون پلک برای ترمیم مژه منتشر کرد در سال 1980، رابرت فلاورزیک تکنیک «چیدن و دوختن» ترمیم مژه را گزارش کرد که امروزه در یک ورژن ویرایش شده توسط پزشک متخصص‌ترمیم مو استفاده می‌شود.

چه افرادی کاندید مناسب‌تری برای کاشت مژه هستند؟

افراد مختلفی می‌توانند کاندید جراحی کاشت مژه باشند. جراحی کاشت مژه طبیعی هم مانند جراحی عمومی کاشت مو می‌تواند به دلایلی موردنیاز باشد:

• ترومای فیزیکی (آسیب‌ دیدگی صورت و جای زخم ناشی از حوادثی مانند تصادفات جاده‌ای، سوانح صنعتی، سوختگی‌های ناشی از حرارت و سوختگی‌های شیمیایی و تاتوی پلک) همراه با آلوپسی ناشی از کشش مربوط به استفاده از مژه­های مصنوعی که متداول است.
• درمان‌های پزشکی و جراحی. درمان جراحی آسیب‌دیدگی یا تومور که منجر به از بین رفتن فولیکول های مژه و باقی ماندن اثر زخم روی بافت می‌شود؛ رادیو درمانی یا شیمی‌درمانی که برای سرطان صورت می‌گیرد و منجر به از دست دادن موها می‌شود.
• وسواس کندن مژه‌ها و دیگر موهای بدن که اصطلاحاً به آن تریکوتیلامانیا گفته می‌شود.
• مو نداشتن همه قسمت‌های بدن براثر یک بیماری مادرزادی هم می‌تواند یکی از علت‌هایی باشد که باعث می‌شود فرد به جراحی کاشت مژه فکر کند.
• ممکن است مژه‌ها در جریان روال عادی کارهایی که برای زیبایی انجام می‌دهیم به‌طور دائمی آسیب ببینند؛ احتمالاً براثر کشیدن اتفاقی آن‌ها در هنگام برداشتن مژه‌های مصنوعی یا وسواس کندن بیش‌ازحد مژه‌ها
• مد تا حد زیادی روشی که افراد مژه‌های خود را با انتخاب‌های خود هماهنگ می‌کنند به آن‌ها دیکته می‌کند. طیف وسیعی از لوازم‌آرایشی وجود دارند که می‌توانند به بلندتر، پرپشت‌تر یا به رنگ متفاوت به نظر رسیدن مژه‌ها کمک کنند. در دوران اخیر افراد بیشتر و بیشتری برای داشتن مژه‌هایی که آرزوی آن رادارند به کاشت مژه امید بسته‌اند. این عمل‌های کاشت پیشرفت نسبتاً جدیدی هستند ولی به‌طور فزاینده‌ای در حال متداول شدن هستند زیرا خانم‌ها تمایل به داشتن مژه‌هایی پرتر که بین ستاره‌های سینما و تلویزیون متداول است دارند.

دلایل کاشت مژه توسط بیماران

به‌صورت کلی افرادی که متقاضی کاشت مژه هستند دودسته‌اند:

برخی در اثر تروما یا بیماری‌های مختلف مژه‌های خود را ازدست‌داده‌اند مثلاً به علت جراحت‌ها و اسکار ناشی از تصادفات رانندگی، حوادث کار، سوختگی، خالکوبی لبه‌ی پلک و استفاده‌ی طولانی از مژه‌های مصنوعی، برداشتن تومورهای مختلف با جراحی، رادیوتراپی و شیمی‌درمانی، بیماری‌های پوستی مانند آلوپسی آره آتا (طاسی منطقه ای)، لوپوس سیستمی، لیکن پلان، بیماری‌های غده ی تیروئید, تریکوتیلومانیا، فقدان مادرزادی مو در کل بدن و …

پیش از کاشت مژه در این بیماران، سه نکته حائز اهمیت است:

1. آیا بافت صدمه‌دیده‌ی پلک آمادگی پذیرش فولیکول های موی جدید را دارد یا خیر؟
2. آیا ناحیه‌ی دهنده‌ی مناسب برای برداشت مو وجود دارد یا خیر؟
3. آیا بیماری پوستی پلک فعال است یا خاموش. اگر خاموش است باید کاشت مژه را حداقل تا دو سال به تعویق انداخت.

در تریکوتیلومانیا، بیمار، مژه‌های خود را به‌صورت اجباری – وسواسی می‌کند. در این حالت نباید کاشت مژه تا موقعی که بیماری کاملاً تحت کنترل قرار نگرفته است انجام شود. بهتر است جراح با روان‌پزشک مربوطه مشاوره نماید و از او درباره‌ی زمان مناسب برای عمل سؤال کند؛ زیرا اظهارات بیمار به‌خودی‌خود قابل‌قبول نیستند. گاهی بیماران مبتلابه تریکوتیلومانی کندن موهای خود را انکار می‌کنند. درحالی‌که در معاینه‌ی نواحی فاقد مژه، شکستگی مژه‌ها کاملاً مشهود است.

گروه دوم افرادی هستند (به‌ویژه خانم‌ها) که مژه‌های سالم و طبیعی دارند و فقط برای افزایش اندازه و رنگ مژه‌ها و پرپشتی آن‌ها، به پزشک مراجعه می‌کنند. در این حالت بهتر است بیمار خواسته‌ی خود را به‌طور شفاف با پزشک در میان بگذارد و پزشک نیز امکان کسب نتیجه‌ی موردنظر را بررسی کرده و به بیمار اطلاع دهد و درنهایت روی نتیجه‌ی واحد به توافق برسند.

در مواردی که پیش‌بینی می‌شود میزان بهبود به‌دست‌آمده با کاشت مژه نسبت به هزینه، زمان تلف‌شده و دردسرهای عمل اندک است نباید این کار توصیه شود. در افراد مبتلابه اختلال خود زشت بینی(body dysmorphic disorder) نیز بهتر است قبل از عمل با روان‌پزشک مربوطه مشاوره شود.

در این بیماری افراد تصویر معیوبی از ظاهر خود در ذهن دارند و دائماً برای بهبود خود به جراحی‌های زیبایی متعدد متوسل می‌شوند. این بیماری اغلب در مشاوره و تهیه‌ی پرسشنامه‌ی غربالگری، تشخیص داده می‌شود. ضمناً در افرادی که سابقه‌ی کلوئید یا اسکار هیپرتروفیک دارند و یا دچار انتروپیون مکرر، کونژنکتیویت مکرر، بیرون‌زدگی چشم‌ها به علت پُرکاری تیروئید یا قوز قرنیه هستند نیز کاشت مژه ممنوعیت دارد.

چگونه جراحی کاشت مژه انجام می‌شود؟

در ابتدا پزشک فرد را به‌صورت کامل معاینه کرده و قسمتی از پوست سر را که اصطلاحاً اهداکننده نام دارد بی‌حس می‌کند. بعد از بی‌حسی قسمتی از موی سر جدا می‌شود. در این حالت به‌اصطلاح میکرو گرافت هایی را از پوست سر گرفته و فولیکول های برداشت‌شده یعنی موهای طبیعی را به مژه‌ها پیوند می‌زند.

گرافت ها به واحدهای فولیکولی مجزا تقسیم می‌شود. این نوار از پوست سر به یک متخصص داده می‌شود تا بافت مو را به‌صورت فولیکول های موی تکی برای پیوند جدا کند. در این مرحله همه چربی و پوست اضافه از میکرو گرافت ها جداشده و هر میکرو گرافت تا حد امکان کوچک می‌شود.

بعد از انجام این کار پلک‌ها توسط کاور های مخصوص پزشکی محافظت‌شده و پلک‌ها بی‌حس می‌شوند. پس از تزریق بی‌حسی و محافظت از پلک چشم با یک پوشش، موها را می‌توان یکی‌یکی به پلک پیوند زد. هر فولیکول مو به‌صورت مجزا کاشت می‌شود. تمامی میکرو گرافت ها موهای فولیکولی مجزایی هستند که با نهایت دقت با استفاده از یک سوزن پیوند بسیار ریز بر روی پلک قرار داده می‌شوند. معمولاً عمل جراحی کاشت مژه بین یک تا سه ساعت طول می‌کشد.

پس از کاشت مژه دائمی، مژه‌های جدید نسبت به مژه‌های طبیعی بیشتر رشد می‌کنند و باید به‌صورت منظم کوتاه شوند زیرا این موها رشد خود را مانند موهای سر ادامه می‌دهند که به‌صورت معمول رشدی بسیار بیشتر از مژه‌ها دارند.

البته با روش میکروسرجری پیشرفته می‌توان کاشت مژه دائمی را تجربه کرد. در این روش بیمار می‌توان طول مژه‌ها را تعیین کند. کاشت مژه تحت بیهوشی موضعی و در حالی انجام می‌شود که بیمار هشیار است. موهای کاشته شده به رشد کردن در پلک ادامه خواهند داد و با رشد آن‌ها ممکن است بیمار مجبور به دنبال کردن یک برنامه فر دادن موهای کاشته شده باشد تا این موها با انحنای طبیعی مژه‌هایی که قبلاً وجود داشته‌اند هماهنگ شوند. به‌علاوه بیماران به پیرایش موهای در حال رشد نیاز خواهند داشت تا طول آن‌ها را در حد موردنیاز نگاه‌دارند.

نحوه و طریقه کاشت مژه

فرآیند کاشت مژه طبیعی شامل مجموعه‌ای از برش‌های کوچک در بالا و پایین پلک همراه با جاسازی موهای مژه است. فولیکول های مو پوست سر برداشت می‌شوند و سپس در نواحی مخصوصی از پلک پیوند زده می‌شوند. بخیه‌ها موهای پیوندی را محکم سرجای خود نگه می‌دارند و پزشک جراح می‌تواند 24 تا 40 مژه بکارد.

کل این فرآیند کمتر از دو ساعت طول می‌کشد و تا یک هفته پس از جراحی فرد کمی درد، کبودی و ورم را احساس می‌کند. بخش زیادی از درد به وجود آمده در عرض 7 تا 10 روز از بین می‌رود و می‌توان با مصرف داروهای مسکن بازاری و استراحت آن را کنترل کرد.

پس از یک دوره 6 تا 12 ماهه، مژه‌های پیوند زده‌شده به‌صورت طبیعی رشد می‌کنند و باید کوتاه شوند تا اندازه مناسبی پیدا کند. نگهداری از مژه‌های پیوندی شامل کوتاه کردن، فر زدن و سایه زدن به آن‌ها است تا ظاهر کاشت مژه طبیعی‌تر باشد. گفته می‌شود که مژه‌های پیوندی به‌صورت دائمی رشد می‌کنند و حداقل ماهی یک‌بار باید کوتاه شوند. میزان رشد موی مژه برای هر فرد متغیر است، اما در اغلب موارد، با بهبود پیدا کردن پلک‌ها، مژه‌های پیوندی نسبتاً طبیعی به نظر می‌رسند.

چه نوع جراحی کاشتن مژه‌ای مناسب است؟

در انتخاب نوع عمل کاشت مژه طبیعی برای بیماران می‌توان دو نوع عمل کاشت مژه را در نظر گرفت:

1. کاشت ترمیمی مژهبرای اصلاح ریزش مژه ناشی از تروما یا بیماری. بیمارانی که براثر بی‌مویی مادرزادی کاملاً بدون مژه هستند داوطلبان کاشت مژه هستند.
2. کاشت مژه برای زیباییبه‌منظور افزایش زیبایی مژه‌های موجود. با آگاهی بهتر از در دسترس بودن و موفقیت عمل‌های کاشت مژه، افراد بیشتری (احتمالاً زنان بیشتر از مردان) برای افزایش دائمی طول و تراکم مژه‌ها به روش جراحی فکر می‌کنند.

کاشت مژه برای افزایش زیبایی صورت یک پیشرفت نسبتاً جدید است. هنگامی‌که کاشت مژه برای افزایش زیبایی انجام می‌گیرد، معمولاً عقیده بیماربدست آوردن تراکم بیشتر برای مژه‌ها (اضافه کردن مژه به پلک در لابه‌لای مژه‌ای موجود) یا طول بیشتر است (پیوند موهایی به پلک که قابلیت رشد آن‌ها بیشتر از مژه‌های موجود است).

در مورد خواسته‌های بیمار برای افزایش زیبایی باید به‌طور مفصل با متخصص کاشت مژه بحث و گفتگو می‌شود. مژه‌های کاشته شده از موهای سر هستند و بنابراین این مژه‌های جدید درست همان‌گونه که روی سر رشد می‌کردند رشد می‌کنند. این بدین معنی است که باید درست مانند موهای سر آن‌ها را به‌طور مرتب پیرایش کرد.

همچنین باید آن‌ها را فر داد به‌گونه‌ای که کاملاً  با مژه‌های طبیعی موجود ترکیب شوند. چشم‌های بیمار برای چند روزی بعد از عمل جراحی کاشت مژه و پیش از اینکه به‌سرعت به حالت عادی بازگردند کمی حساس خواهند بود. حدود شش ماه طول می‌کشد تا مژه‌های جدید کامل رشد کنند و در بهترین حالت خود دیده شوند.

این نکات را برای کاشت مژه بدانید

کاشت مژه  طبیعی و کاشت ابرو هر دو نتایج فوق‌العاده و عوارض جانبی می‌دارند. خونریزی جزئی است، هیچ جای زخم مشخصی ایجاد نمی‌شود و به‌طورکلی مژه‌های پیوندی طبیعی به نظر می‌رسد. شایع‌ترین عوارض جانبی خارش است. از خاراندن ناحیه خارش بپرهیزید، چراکه خطر عفونت وجود دارد. درصورتی‌که فرد دچار خارش شد، پزشک دارویی را برای برطرف سازی خارش تجویز می‌کند و بیمار برای پرهیز از خاراندن ناحیه پیوند زده‌شده بهتر است عینک بزند.

بعد از کاشت مژه موهای پیوندی که در محل جدید شروع به رشد می‌کنند به مراقبت بیشتری مثل کوتاه کردن و براق‌سازی با ژل یا واکس نیاز دارند. کاشت مژه  فقط برای کسانی که می‌خواهند از آرایش روزمره رهایی پیدا کند نیست، کاشت مژه دائمی برای کسانی که موهای مژه خود را در اثر درمان سرطان یا شیمی‌درمانی از دست می‌دهد، یا افرادی که در ناحیه چشم خود آسیب‌دیده‌اند و مژه آن‌ها از زمان آسیب‌دیدگی به بعد مجدداً رشد نکرده، گزینه مناسبی است.

در صورت داشتن موارد زیر، کاشت مژه برای شما مناسب است:

• جراحی چشمی را انجام داده‌اید که باعث کاهش رشد مژه شده است
• ریزش مژه ناشی از آرایش بیش‌ازحد مژه
• کندن شدن مژه پس از مصرف زیاد مواد آرایشی مانند استفاده از چسب مژه مصنوعی یا فر زدن مژه
• وقتی بخواهید مژه‌هایی ضخیم‌تر و پرپشت‌تر داشته باشید که طبیعی به نظر برسند

افرادی که قبلاً سابقه بیماری وسواس کند مو را داشته‌اند، برای انجام این جراحی مناسب نیستند، زیرا حتی پس از کاشت مژه نیز احتمال دارد که مژه‌های خود را بکنند. لذا باید ابتدا تحت درمان وسواس قرار گیرند و سپس اقدام به کاشت مژه نمایند. کاشت مژه طبیعی یک روش کم‌خطر و ایمن برای افرادی است که به هر دلیلی مژه‌های خود را ازدست‌داده‌اند یا مژه‌های کم‌پشت دارند و می‌خواهند از استفاده از کاشت مژه مصنوعی و آرایش کردن راحت شوند.

دوران بهبود و مراقبت‌های بعد از کاشت مژه

عوارض بعد از کاشت مژه کم وجزئی است، بیماران با کبودی ملایم و اندکی پوسته ریزی در خط رویش مژه مواجه می‌شوند. البته این عارضه‌ها معمولاً بعد از چند روز یا ظرف یک یا دو هفته برطرف می‌شود. سپس مژه‌های کاشته شده می‌ریزد، فولیکول‌ها چند ماه در مرحله استراحت باقی می‌ماند و بعد موها دوباره رشد می‌کند.

پس از کاشت مژه به استراحت و مراقبت اندکی نیاز است. بیماران باید فعالیتشان را تا ۲۴ ساعت بعد از کاشت مژه به حداقل برسانند. آرایش کردن چشم تا یک هفته ممنوع است به هیچ وجه نباید انجام شود ونکته ی تاکیدی بیماران نباید تا دو هفته از فر مژه یا ریمل استفاده کنند. به بیماران توصیه می‌شود که به مدت یک هفته، به ویژه هنگام خوابیدن برای محافظت از مژه‌های کاشته شده عینک یا عینک آفتابی به چشم بزنند و از لنز استفاده نکنند.